Een dag met uitdagingen

Zaterdag 23 juni

Midden in de nacht krijgen we de eerste uitdaging. In het water zit een golfslag en we voelen dat de Zonnewind meebeweegt. Dat is niets bijzonders; dat gebeurt altijd als er een andere boot voorbijkomt en een golf maakt. Maar nu worden de golven steeds groter en gaat de boot steeds meer te keer. Ik rol bijna mijn bed uit. Alle kopjes en pannen in de kasten kletteren heen en weer. Ik (Jook) strompel door de boot en doe de deurtjes open. Ik zie de Zonnewind van links naar rechts slingeren. Als je op een wilde zee vaart maak je dat vaak mee, maar in een haven….? Het lukt me aan dek te komen en de boot met mijn voet van de kant te houden; ik ben bang dat we anders schade oplopen. Langzamerhand wordt het minder en houdt het helemaal op. We hebben geen idee waar deze tsunami achtige golven vandaan zijn gekomen. Onze ligplaats bevindt zich aan het einde van een fjord, waar het vaarwater steeds smaller wordt. Dus wellicht dat aan het begin, op het bredere deel van het water, een veerboot of speedboot golfslag veroorzaakt en die golf steeds groter wordt naarmate die meer richting het smalle deel gaat.

Later die nacht gebeurt iets dergelijks nog één keer, alleen op veel kleinere schaal. We slapen de rest van de nacht bijzonder onrustig. Volgende keer toch maar kiezen voor een all inclusive vakantie….….?

De volgende dag varen we van Korsviken richting Lillesand, over de ‘Blind Leia’. Een prachtige route door smalle vaarwateren met mooie Noorse huizen en uitzichten. Langs de Blind Leia hebben we, op de kaart, een aantal ankerplaatsen uitgezocht, maar als we ze ‘live’ zien keuren we de meeste af. Te klein, te veel huizen (waardoor je niet makkelijk aan land kunnen komen) of te veel leidingen door het water (wat je op de kaart kunt zien, of op borden langs de kant). Uiteindelijk besluiten we in een baai ons anker uit te gooien. Als we checken of het anker houdt, door de motor in zijn achteruit te zetten en te controleren of de boot op dezelfde plek blijft liggen, concludeer ik dat dat niet het geval is. Als ik het anker weer ophaal blijkt dat ie achter een kabel, die over de bodem van de baai ligt, blijft haken. Gatver!!!!Wat nu??? Op zo’n moment voel je de adrenaline in je lijf, probeer je rustig te blijven en een logische oplossing te bedenken. We hebben dit al eerder meegemaakt, 3 jaar geleden, in Zweden. Toen hebben een paar stoere Zweedse kerels ons geholpen; maar die zijn nu nergens te bekennen, dus moeten we het zelf opknappen. We varen wat heen en weer met de boot, maar dat  helpt niet. Uiteindelijk halen we het anker, op de electrische lier, zoveel als mogelijk en verantwoord is, omhoog, met die kabel eraan dus. Gelukkig geeft de kabel voldoende mee. Ik ga in het bijbootje en hang over de rand in het water om een touw om de kabel te slaan. Piet belegt beide uiteinden van het touw boven mij op de boot en ik trek aan een touwtje wat aan het anker zit. Zo krijgen we het anker los van de kabel. Na ruim een uur klooien zijn we los!! Wij zijn best wel trots dat het ons gelukt is, en hebben er weer een spannend verhaal erbij!

Door naar een volgende baai, de Lisefjorden. Dat blijkt een schitterende baai te zijn, met veel bomen, hoge rotsen en stilte. En geen kabels. We gooien het anker uit; dat houdt niet, dus we proberen het nog een keer. Dat lijkt beter te gaan. Ik vind dat we te dicht bij een paar kleine rotsjes liggen, en heb het gevoel dat we daar steeds dichter naar toe kruipen. Ik houd nauwgezet de dieptemeter en de plotter, waarop we kunnen zien of de boot veel van positie verandert, in de gaten. Ik ben er niet gerust op. Nu weet ik van mezelf dat ik nogal (behoorlijk) ongerust van aard ben, vooral wat de boot en het zeilen betreft, maar ik laat me geruststellen door Piet. Als we ’s avonds onze tanden aan het poetsen zijn horen we gerammel. We schrikken op en denken in eerste instantie dat de bijboot tegen de  Zonnewind aanschuurt. Maar snel daarna horen we nog een bonk, en constateren dat de boot tegen de rotsjes ligt. Anker op, naar het midden van de baai varen en daar weer het anker uitgooien. Dit keer ligt de Zonnewind beter. Stukken beter. We blijven 2 dagen en nachten op deze welverdiende en geweldig mooie ankerplek.