Gezondheid, een mooie tocht en een goede ligplaats

Vrijdag 22 juni

Vandaag voor het eerst goed weer. De afgelopen dagen hebben we het echt koud gehad. Er was regelmatig regen en een harde, koude, wind. ’s Ochtends en ’s avonds hebben we daarom het kacheltje aangehad.

Ik (Jook) kan niet goed tegen de kou. Gecombineerd met de misselijkheid die af en toe de kop opsteekt, maakt dat ik wel eens na het ontbijt weer even mijn bedje indook. De misselijkheid wordt veroorzaakt doordat ik sinds een paar dagen van 500 mg naar 600 mg medicijnen gegaan ben. Voor diegenen die dat nog niet weten: ook de laatste scan heeft uitgewezen dat, hoewel de tumoren kleiner worden, mijn dalspiegel te laag is, wat betekent dat de medicijnen onvoldoende in mijn bloed worden opgenomen. Dus vandaar de verhoging. Een maandje geleden ben ik daarom van 400 naar 500 mg gegaan, en nu dus naar 600 mg. Ik ga ervan uit dat de misselijkheid minder wordt zo gauw mijn lichaam weer gewend is aan de extra dosis. Overigens gaat het verder best goed met me. Mijn conditie valt niet tegen. Op de wat zwaardere tochten voel ik beperkingen, qua moeheid en lef. Piet doet dan meer dan ik, da’s heel fijn.

Maar vandaag dus goed weer. De temperatuur gaat langzamerhand omhoog en de zon schijnt enthousiast. Eindelijk weer de korte broek uit de kast!

We varen van Höllen naar Korsviken, beide kleine plaatsjes aan de Noorse zuidoostkust, een tocht van 12 mijl (zo’n 24 km). Onze eerste mooie tocht door de Noorse wateren. Een paar dagen geleden voeren we van Mandal naar Höllen, maar dat was een vreselijk k.. tocht: regen, slecht zicht, hoge golven en harde wind op de kop. Dus die tocht vergeten we het liefst zo snel mogelijk.

Vandaag hebben we het hele stuk op de kluivert gevaren. Zie ook het filmpje.

Dat een tocht mooi is, is belangrijk, maar minstens zo belangrijk als een fijne zeiltocht is een fijne haven. ’s Avonds, bij het plannen van de tocht, zoeken we ook een geschikte haven, aanleg- of ankerplaats uit. Bij voorkeur meerdere in dezelfde omgeving, want een haven of aanlegplaats kan nog wel eens tegenvallen of vol zijn. En met zo’n grote boot als de onze moet je altijd een alternatief voorhanden hebben.

Een aanlegplaats is voor ons een ideale aanlegplaats als die voldoet aan een aantal voorwaarden. Het meest belangrijke is dat de omgeving natuurlijk is, zodat Bicky lekker kan lopen. Een autoweg of industrieterrein bekoort ons niet zo. Een strandje of een bospad juist wel. Daarom komen we vaak op wat kleinschaliger plekken uit. Een electriciteitsaansluiting, wifi, water op de steiger, en een winkel in de buurt zijn allemaal pré’s. En een beetje reur is ook fijn; dus een plek waar wat andere passanten liggen in (bij voorkeur zeil-) boten, zodat je nog wat aanspraak hebt. En o ja!! We vinden het ook altijd fijn als we geen havengeld hoeven te betalen. Dat is het geval als we ‘wild’ aanleggen, bv. aan een verdwaalde steiger of ankerplaats. Maar ook in havens hoeven we, nu in het voorseizoen, niet altijd te betalen. Zeker in de kleinere haventjes die wij aandoen.

Uiteraard gebeurt het maar zelden dat een aanlegplaats aan al deze voorwaarden voldoet……., maar vaak komen we een heel eind. Nu bijvoorbeeld, in Korsviken, liggen we in een klein rommelig haventje. Een schitterend uitzicht op het fjord, een strandje in de buurt, elektriciteit. En als je goed zoekt ook nog wat wifi. Maar het haventje is rommelig en er liggen verder geen zeilboten; of winkels, dus weinig te beleven.