Tocht van Thyboron naar Mandal

We bekijken onze Windfinder. Een app, waarop je voor elke plek kunt zien welke wind, welke windkracht, golfhoogte, de hoeveelheid zon, temperatuur en luchtdruk verwacht wordt. Superhandig, vooral omdat je met een tijdsinterval van 3 uur de voorspelling kunt volgen. Op basis van deze informatie besluiten we te vertrekken. De afstand is 85 mijl en de verwachte vaartijd 15 uur. Vrijdagavond bereiden we de tocht voor. Kleren klaar leggen, ontbijt maken en ook het warme eten voorbereiden. Daarna de tocht bekijken, we maken gebruik van een handboek (Rene Vleut), zeekaarten en de plotter. Uiteindelijk zetten we de waypoints in de digitale kaart en voeren de route in. Hoe laat staan we op?  Joke wil vroeg (5 uur) en ik later. Wordt een lange tocht, dus graag goed uitgerust van start gaan. Joke brengt als argument in dat ze niet in het donker wil aankomen. Het wordt een compromis, 6 uur.

Het is zaterdagochtend, half zeven als we de haven van Thyboron verlaten. De zeilen worden niet gehesen, want er is volgens verwachting nauwelijks wind. Op de motor varen we de zee op. Er ontstaat enige verwarring over de te varen koers. Die was toch 75 graden? Een vaak voorkomende fout, de liniaal niet met de pijl in de juiste richting gebruiken. Dan lees je bij de 0 een heel andere koers af. Voor vandaag is de koers 345 graden. In het begin komen we nog wat schepen van de grote vaart tegen, maar die leveren geen problemen op. Op de plotter kunnen we aflezen waar ze heen gaan en wat de vaarsnelheid is. Op basis van die informatie kun je goed inschatten of ze voor of achter onze boot langs zullen gaan. Lig je op aanvaringskoers dat licht de boot in de plotter rood op.

Het water oogt rustig. Maar de boot rolt van de ene kant naar de andere kant. Echt aangenaam kun je dat niet noemen. Geleidelijk wordt dit minder naarmate we de kust verlaten. Na zes uur varen op de motor, begint het steeds meer te waaien. De windkracht is rond de 10 knopen en het is halve wind. Bij wisseling van de wacht, besluiten we het zeil te hijsen. Joke gaat aangelijnd naar voren om deze manoeuvre voor te bereiden. Bindsels los, grootzeilval vast en de lier pakken. Boot in de wind leggen en hijsen maar. Als Joke in de kuip terug is, kan ook de kluivert erbij. Bij deze koers en deze windkracht, halen we een snelheid van rond de 6 knopen. Niet gek, vergelijkbaar met de snelheid die we op de motor halen. Op zeil ligt de boot veel rustiger in het water. Door de druk op het zeil, waggelt de boot nauwelijks meer. Ook de herrie van de motor is weg. Heerlijke koers en de Zonnewind is in haar element. Na verloop van tijd begint het te regenen. Eerst heel licht, later wordt de regen harder. Bickel is dan al langer naar binnen gegaan. Hij ligt op zijn eigen plek. Dat is best bijzonder. Vroeger bleef hij altijd op dek. Ook wanneer het regende of de tocht erg onrustig was. Het lijkt erop dat hij nu beter kan inschatten, wat hij de meest aangename plek vindt om in de boot te zijn. De laatste uren van de tocht, zit Joke achter het roer. Het land komt in zicht en onze ETA (estimated time of arrival) is half negen. Onze eigen inschatting was 23.00 uur. Dus dat gaat goed. Het begint harder te regenen en te waaien. Dan nadert de kust. Door de regen is het zicht minder. Mistig zelfs. Vanaf zee kun je moeilijk zien waar de te varen route is. Afstanden kun je van ver niet zien en inschatten. Maar met behulp van de plotter is het gewoon een makkie. Je volgt de lijn van de waypoints en je komt precies uit waar je naar toe wilt. Het wordt spannend. Samen kijken we nu waar we heen moeten. Deze tocht doen we voor de tweede keer (meer dan tien jaar geleden voor het eerst). Maar dat maakt nu nauwelijks verschil uit. Zonder al te veel moeite bereiken we de haven. De regen zorgt er wel voor dat we veel goed moeten ophangen om te drogen. Maar het zij zo. We kijken terug op een goede tocht. Zes uur op de motor gevaren en daarna ruim 9 uur op het zeil. Dat laatste is boven verwachting. Gezien de voorspelde wind, was dat niet verwacht. We vinden snel een plek langs wal, vlak bij het centrum van Mandal. In ieder geval liggen we niet aan een drukke hoofdweg. Het is nu Bickel-tijd, die wil wel. Luid blaffend geeft hij aan dat hij de wal op wil. Dat wordt even zoeken, want een groen plekje is ver te zoeken. Bij het museum ligt een mooi grasveld. Uit blijheid trekt hij meerdere rondjes, alvorens hij op zijn hurken gaat zitten en een mooie drol neerlegt op Noorse bodem. Daarna terug naar de boot voor een lekkere hap. Al snel duiken we onze bedjes in. Moe en voldaan.